βορβορυγμός

Ancient Greek

From βορβορύζω (borborúzō, “to rumble”) +‎ -μός (-mós), an imitative reduplicated formation, see also βόρβορος (bórboros, “filth”).

βορβορυγμός • (borborugmós) m (genitive βορβορυγμοῦ); second declension

Second declension of ὁ βορβορυγμός; τοῦ βορβορυγμοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βορβορυγμός ho borborugmós	τὼ βορβορυγμώ tṑ borborugmṓ	οἱ βορβορυγμοί hoi borborugmoí
Genitive	τοῦ βορβορυγμοῦ toû borborugmoû	τοῖν βορβορυγμοῖν toîn borborugmoîn	τῶν βορβορυγμῶν tôn borborugmôn
Dative	τῷ βορβορυγμῷ tôi borborugmôi	τοῖν βορβορυγμοῖν toîn borborugmoîn	τοῖς βορβορυγμοῖς toîs borborugmoîs
Accusative	τὸν βορβορυγμόν tòn borborugmón	τὼ βορβορυγμώ tṑ borborugmṓ	τοὺς βορβορυγμούς toùs borborugmoús
Vocative	βορβορυγμέ borborugmé	βορβορυγμώ borborugmṓ	βορβορυγμοί borborugmoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.