αρτυμένος
Greek
Etymology
Perfect participle of αρταίνομαι (artaínomai), passive voice of αρταίνω (artaíno)
Adjective
αρτυμένος • (artyménos) m (feminine αρτυμένη, neuter αρτυμένο)
Declension
Declension of αρτυμένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αρτυμένος • | αρτυμένη • | αρτυμένο • | αρτυμένοι • | αρτυμένες • | αρτυμένα • |
| genitive | αρτυμένου • | αρτυμένης • | αρτυμένου • | αρτυμένων • | αρτυμένων • | αρτυμένων • |
| accusative | αρτυμένο • | αρτυμένη • | αρτυμένο • | αρτυμένους • | αρτυμένες • | αρτυμένα • |
| vocative | αρτυμένε • | αρτυμένη • | αρτυμένο • | αρτυμένοι • | αρτυμένες • | αρτυμένα • |
Related terms
- see: αρταίνω (artaíno, “to break a fast”)
Further reading
- αρτυμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.