αποτυχία

See also: ἀποτυχία

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀποτυχία (apotukhía) from the verb ἀποτυγχάνω (apotunkhánō). By surface analysis, απο- (apo-) +‎ τύχ(η) (tých(i)) +‎ -ία (-ía). See the ancient τύχη f (túkhē, “luck”).

Pronunciation

IPA^(key): /a.po.tiˈçi.a/
Hyphenation: α‧πο‧τυ‧χί‧α

Noun

αποτυχία • (apotychía) f (plural αποτυχίες)

failure, defeat
setback, washout

Declension

declension of αποτυχία

case \ number	singular	plural
nominative	αποτυχία •	αποτυχίες •
genitive	αποτυχίας •	αποτυχιών •
accusative	αποτυχία •	αποτυχίες •
vocative	αποτυχία •	αποτυχίες •

Antonyms

επιτυχία f (epitychía, “success”)

Related terms

ατυχία f (atychía, “misfortune”)
αποτυχαίνω (apotychaíno, “to fail”), αποτυγχάνω (apotyncháno)
αποτυχημένος (apotychiménos, “failed”, participle)
επιτυχία f (epitychía, “success”)
κακοτυχία f (kakotychía, “bad luck”)
τυχερός (tycherós, “lucky”)
and see: τύχη f (týchi, “luck”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.