απάρνηση
Greek
Alternative forms
- απαρνησιά (aparnisiá)
Etymology
From Koine Greek ἀπάρνησις (apárnēsis).
Declension
declension of απάρνηση
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | απάρνηση • | απαρνήσεις • | |
| genitive | απάρνησης • | απαρνήσεων • | |
| accusative | απάρνηση • | απαρνήσεις • | |
| vocative | απάρνηση • | απαρνήσεις • | |
| Older or formal genitive singular: απαρνήσεως • | |||
Related terms
- απαρνούμαι (aparnoúmai, “to renounce, to reject”)
- απαρνητής m (aparnitís, “renouncer”)
- απαρνήτρα f (aparnítra, “renouncer”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.