ανιδιοτελής
Greek
Adjective
ανιδιοτελής • (anidiotelís) m (feminine ανιδιοτελής, neuter ανιδιοτελές)
Declension
Declension of ανιδιοτελής
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανιδιοτελής • | ανιδιοτελής • | ανιδιοτελές • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελή • |
| genitive | ανιδιοτελούς • | ανιδιοτελούς • | ανιδιοτελούς • | ανιδιοτελών • | ανιδιοτελών • | ανιδιοτελών • |
| accusative | ανιδιοτελή • | ανιδιοτελή • | ανιδιοτελές • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελή • |
| vocative | ανιδιοτελή • / ανιδιοτελής • | ανιδιοτελής • | ανιδιοτελές • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελείς • | ανιδιοτελή • |
Related terms
- ανιδιοτέλεια f (anidiotéleia, “unselfishness”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.