αναπαλλοτρίωτος
Greek
Adjective
αναπαλλοτρίωτος • (anapallotríotos) m (feminine αναπαλλοτρίωτη, neuter αναπαλλοτρίωτο)
- (law) inalienable
- (law) unalienated
Declension
Declension of αναπαλλοτρίωτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναπαλλοτρίωτος • | αναπαλλοτρίωτη • | αναπαλλοτρίωτο • | αναπαλλοτρίωτοι • | αναπαλλοτρίωτες • | αναπαλλοτρίωτα • |
| genitive | αναπαλλοτρίωτου • | αναπαλλοτρίωτης • | αναπαλλοτρίωτου • | αναπαλλοτρίωτων • | αναπαλλοτρίωτων • | αναπαλλοτρίωτων • |
| accusative | αναπαλλοτρίωτο • | αναπαλλοτρίωτη • | αναπαλλοτρίωτο • | αναπαλλοτρίωτους • | αναπαλλοτρίωτες • | αναπαλλοτρίωτα • |
| vocative | αναπαλλοτρίωτε • | αναπαλλοτρίωτη • | αναπαλλοτρίωτο • | αναπαλλοτρίωτοι • | αναπαλλοτρίωτες • | αναπαλλοτρίωτα • |
Related terms
- see: απαλλοτρίωση f (apallotríosi, “expropriation”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.