ανακριτικός
Greek
Adjective
ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)
- interrogatory, examining, fact-finding
- ανακριτικό γραφείο ― anakritikó grafeío ― interview room
Declension
Declension of ανακριτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανακριτικός • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικοί • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
| genitive | ανακριτικού • | ανακριτικής • | ανακριτικού • | ανακριτικών • | ανακριτικών • | ανακριτικών • |
| accusative | ανακριτικό • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικούς • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
| vocative | ανακριτικέ • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικοί • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
Related terms
- see: ανακρίνω (anakríno, “to interrogate, to cross-examine”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.