αδειούχος
Greek
Adjective
αδειούχος • (adeioúchos) m (feminine αδειούχος or αδειούχα, neuter αδειούχο)
Declension
Declension of αδειούχος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδειούχος • | αδειούχος • / αδειούχα • | αδειούχο • | αδειούχοι • | αδειούχοι • / αδειούχες • | αδειούχα • |
| genitive | αδειούχου • | αδειούχου • / αδειούχας • | αδειούχου • | αδειούχων • | αδειούχων • | αδειούχων • |
| accusative | αδειούχο • | αδειούχο • / αδειούχα • | αδειούχο • | αδειούχους • | αδειούχους • / αδειούχες • | αδειούχα • |
| vocative | αδειούχε • | αδειούχε • / αδειούχα • | αδειούχο • | αδειούχοι • | αδειούχοι • / αδειούχες • | αδειούχα • |
Derived terms
- see: άδεια f (ádeia, “licence”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.