Σικελιώτης

Ancient Greek

From Σῐκελῐ́ᾱ (Sikelíā, “Sicily”) +‎ -ώτης (-ṓtēs).

Σῐκελῐώτης • (Sikeliṓtēs) m (genitive Σῐκελῐώτου); first declension

First declension of ὁ Σῐκελῐώτης; τοῦ Σῐκελῐώτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σῐκελῐώτης ho Sikeliṓtēs	τὼ Σῐκελῐώτᾱ tṑ Sikeliṓtā	οἱ Σῐκελῐῶται hoi Sikeliôtai
Genitive	τοῦ Σῐκελῐώτου toû Sikeliṓtou	τοῖν Σῐκελῐώταιν toîn Sikeliṓtain	τῶν Σῐκελῐωτῶν tôn Sikeliōtôn
Dative	τῷ Σῐκελῐώτῃ tôi Sikeliṓtēi	τοῖν Σῐκελῐώταιν toîn Sikeliṓtain	τοῖς Σῐκελῐώταις toîs Sikeliṓtais
Accusative	τὸν Σῐκελῐώτην tòn Sikeliṓtēn	τὼ Σῐκελῐώτᾱ tṑ Sikeliṓtā	τοὺς Σῐκελῐώτᾱς toùs Sikeliṓtās
Vocative	Σῐκελῐῶτᾰ Sikeliôta	Σῐκελῐώτᾱ Sikeliṓtā	Σῐκελῐῶται Sikeliôtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“Σικελιώτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025

Σικελιώτης • (Sikeliótis) m (plural Σικελιώτες, feminine Σικελιώτισσα)

declension of Σικελιώτης

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.