Παράκλητος
See also: παράκλητος
Greek
Proper noun
Παράκλητος • (Paráklitos) m
- (Christianity) Holy Spirit, Paraclete
- (without capital) (one who comforts)
Declension
declension of Παράκλητος
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | Παράκλητος • | Παράκλητοι • |
| genitive | Παρακλήτου • | Παρακλήτων • |
| accusative | Παράκλητο • | Παρακλήτους • |
| vocative | Παράκλητε • | Παράκλητοι • |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.