żwać

Inherited from Proto-Slavic *žьvàti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʒʲvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʒʲvat͡ɕ/

żwać impf (perfective rozżwać)

1. (transitive) to chew, to masticate
   • 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 22, 4:

     Tak sgladzi ten to lvd wszistek..., kakos iest obykl wol bile szwacz asz do ko[r]zenya (herbas usque ad radices carpere)

     [Tak zgładzi ten to lud wszystek..., kakoż jest obykł woł byle żwać aż do ko[r]zenia (herbas usque ad radices carpere)]

• Polish: żuć

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “żwać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN