šoupnout
Czech
Etymology
onomatopoeic, see also šoustat, šourat.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃou̯pnou̯t]
Verb
šoupnout pf (imperfective šoupat)
Conjugation
Conjugation
Infinitive | šoupnout, šoupnouti | Active adjective | šoupnuvší |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | šoupnu | šoupneme | — | šoupněme |
2nd person | šoupneš | šoupnete | šoupni | šoupněte |
3rd person | šoupne | šoupnou | — | — |
The verb šoupnout does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | šoupl | šoupli | šoupnut | šoupnuti |
masculine inanimate | šouply | šoupnuty | ||
feminine | šoupla | šoupnuta | ||
neuter | šouplo | šoupla | šoupnuto | šoupnuta |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | šoupnuv |
feminine + neuter singular | — | šoupnuvši |
plural | — | šoupnuvše |
Derived terms
- odšoupnout
- pošoupnout
- přešoupnout
- sešoupnout
- vyšoupnout
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.