świtać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish świtać, from Proto-Slavic *svitati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕfi.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -itat͡ɕ
  • Syllabification: świ‧tać

Verb

świtać impf (perfective zaświtać)

  1. (intransitive) to dawn, to dawn on
    Synonyms: dnieć, rozwidniać
    Antonym: zmierzchać

Conjugation
infinitive świtać
past indicative świtało
present indicative świta
future indicative będzie świtać / będzie świtało
conditional świtałoby
pluperfect byłoby świtało
imperative niech świta
noun

Further reading
  • świtać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • świtać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.