świecznik

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish świecznik, from Proto-Slavic *svěťьnikъ. By surface analysis, świeca +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕfjɛt͡ʂ.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
  • Syllabification: świecz‧nik

Noun

świecznik m inan

  1. candlestick, candle holder
    Synonym: lichtarz

Declension
Declension of świecznik
singular plural
nominative świecznik świeczniki
genitive świecznika świeczników
dative świecznikowi świecznikom
accusative świecznik świeczniki
instrumental świecznikiem świecznikami
locative świeczniku świecznikach
vocative świeczniku świeczniki

Further reading
  • świecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • świecznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.