ślepiec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *slěpь̀cь. By surface analysis, ślepy +‎ -iec.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɕlɛ.pjɛt͡s/
Audio (file)
Rhymes: -ɛpjɛt͡s
Syllabification: śle‧piec

Noun

ślepiec m pers

a blind man
Synonym: niewidomy

Declension

Declension of ślepiec

	singular	plural
nominative	ślepiec	ślepcy
genitive	ślepca	ślepców
dative	ślepcowi	ślepcom
accusative	ślepca	ślepców
instrumental	ślepcem	ślepcami
locative	ślepcu	ślepcach
vocative	ślepcu / ślepcze	ślepcy

Related terms

adjective

ślepy

noun

ślepota

verb

ślepnąć

Noun

ślepiec m animal

any mole rat of the genus Spalax

Declension

Declension of ślepiec

	singular	plural
nominative	ślepiec	ślepce
genitive	ślepca	ślepców
dative	ślepcowi	ślepcom
accusative	ślepca	ślepce
instrumental	ślepcem	ślepcami
locative	ślepcu	ślepcach
vocative	ślepcu	ślepce

Further reading

ślepiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
ślepiec in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.