İngilizce
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish انگلیزجه (İngilizce), equivalent to İngiliz (“English”) + -ce.
Pronunciation
- IPA(key): /iɲ.ɟiˈliz.d͡ʒe/
- Hyphenation: İn‧gi‧liz‧ce
Adjective
İngilizce
- in English
- İngilizce kitabı severek okuyor.
- He/she/it loves reading the English book.
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | İngilizce | |
Definite accusative | İngilizceyi | |
Singular | Plural | |
Nominative | İngilizce | — |
Definite accusative | İngilizceyi | — |
Dative | İngilizceye | — |
Locative | İngilizcede | — |
Ablative | İngilizceden | — |
Genitive | İngilizcenin | — |
Derived terms
- İngilizceci, İngilizceli, İngilizcesiz, İngilizceyken, İngilizceyle, İngilizceyse
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.