ócáidigh

Irish

Etymology 1

From ócáid (“use, purpose”) +‎ -igh.

Verb

ócáidigh (present analytic ócáidíonn, future analytic ócáideoidh, verbal noun ócáidiú, past participle ócáidithe)

(transitive) use

Conjugation

conjugation of ócáidigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	ócáidím	ócáidíonn tú; ócáidír^†	ócáidíonn sé, sí	ócáidímid; ócáidíonn muid	ócáidíonn sibh	ócáidíonn siad; ócáidíd^†	a ócáidíonn; a ócáidíos / a n-ócáidíonn; a n-ócáidíos	ócáidítear
	past	d'ócáidigh mé; d'ócáidíos / ócáidigh mé‡; ócáidíos‡	d'ócáidigh tú; d'ócáidís / ócáidigh tú‡; ócáidís‡	d'ócáidigh sé, sí / ócáidigh sé, sí‡	d'ócáidíomar; d'ócáidigh muid / ócáidíomar‡; ócáidigh muid‡	d'ócáidigh sibh; d'ócáidíobhair / ócáidigh sibh‡; ócáidíobhair‡	d'ócáidigh siad; d'ócáidíodar / ócáidigh siad‡; ócáidíodar‡	a d'ócáidigh / ar ócáidigh*	ócáidíodh; hócáidíodh^†
	past habitual	d'ócáidínn / ócáidínn‡; n-ócáidínn‡‡	d'ócáidíteá / ócáidíteá‡; n-ócáidíteá‡‡	d'ócáidíodh sé, sí / ócáidíodh sé, sí‡; n-ócáidíodh sé, sí‡‡	d'ócáidímis; d'ócáidíodh muid / ócáidímis‡; ócáidíodh muid‡; n-ócáidímis‡‡; n-ócáidíodh muid‡‡	d'ócáidíodh sibh / ócáidíodh sibh‡; n-ócáidíodh sibh‡‡	d'ócáidídís; d'ócáidíodh siad / ócáidídís; ócáidíodh siad‡; n-ócáidídís‡‡; n-ócáidíodh siad‡‡	a d'ócáidíodh / a n-ócáidíodh*	d'ócáidítí / ócáidítí‡; n-ócáidítí‡‡
future		ócáideoidh mé; ócáideod; ócáideochaidh mé^†	ócáideoidh tú; ócáideoir^†; ócáideochaidh tú^†	ócáideoidh sé, sí; ócáideochaidh sé, sí^†	ócáideoimid; ócáideoidh muid; ócáideochaimid^†; ócáideochaidh muid^†	ócáideoidh sibh; ócáideochaidh sibh^†	ócáideoidh siad; ócáideoid^†; ócáideochaidh siad^†	a ócáideoidh; a ócáideos; a ócáideochaidh^†; a ócáideochas^† / a n-ócáideoidh; a n-ócáideos; a n-ócáideochaidh^†; a n-ócáideochas^†	ócáideofar; ócáideochar^†
conditional		d'ócáideoinn; d'ócáideochainn^† / ócáideoinn‡; ócáideochainn^†‡; n-ócáideoinn‡‡; n-ócáideochainn^†‡‡	d'ócáideofá; d'ócáideochthá^† / ócáideofá‡; ócáideochthá^†‡; n-ócáideofá‡‡; n-ócáideochthá^†‡‡	d'ócáideodh sé, sí; d'ócáideochadh sé, sí^† / ócáideodh sé, sí‡; ócáideochadh sé, sí^†‡; n-ócáideodh sé, sí‡‡; n-ócáideochadh sé, sí^†‡‡	d'ócáideoimis; d'ócáideodh muid; d'ócáideochaimis^†; d'ócáideochadh muid^† / ócáideoimis‡; ócáideodh muid‡; ócáideochaimis^†‡; ócáideochadh muid^†‡; n-ócáideoimis‡‡; n-ócáideodh muid‡‡; n-ócáideochaimis^†‡‡; n-ócáideochadh muid^†‡‡	d'ócáideodh sibh; d'ócáideochadh sibh^† / ócáideodh sibh‡; ócáideochadh sibh^†‡; n-ócáideodh sibh‡‡; n-ócáideochadh sibh^†‡‡	d'ócáideoidís; d'ócáideodh siad; d'ócáideochadh siad^† / ócáideoidís‡; ócáideodh siad‡; ócáideochadh siad^†‡; n-ócáideoidís‡‡; n-ócáideodh siad‡‡; n-ócáideochadh siad^†‡‡	a d'ócáideodh; a d'ócáideochadh^† / a n-ócáideodh; a n-ócáideochadh^†	d'ócáideofaí; d'ócáideochthaí^† / ócáideofaí‡; ócáideochthaí^†‡; n-ócáideofaí‡‡; n-ócáideochthaí^†‡‡
subjunctive	present	go n-ócáidí mé; go n-ócáidíod^†	go n-ócáidí tú; go n-ócáidír^†	go n-ócáidí sé, sí	go n-ócáidímid; go n-ócáidí muid	go n-ócáidí sibh	go n-ócáidí siad; go n-ócáidíd^†	—	go n-ócáidítear
subjunctive	past	dá n-ócáidínn	dá n-ócáidíteá	dá n-ócáidíodh sé, sí	dá n-ócáidímis; dá n-ócáidíodh muid	dá n-ócáidíodh sibh	dá n-ócáidídís; dá n-ócáidíodh siad	—	dá n-ócáidítí
imperative		ócáidím	ócáidigh	ócáidíodh sé, sí	ócáidímis	ócáidígí; ócáidídh^†	ócáidídís	—	ócáidítear
verbal noun		ócáidiú
past participle		ócáidithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

ócáidigh

inflection of ócáideach (“occasional; befitting an occasion, timely, opportune”):
1. vocative/genitive singular masculine
2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
ócáidigh	n-ócáidigh	hócáidigh	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.