éignigh
Irish
Etymology
From éigean (“force, violence”).
Verb
éignigh (present analytic éigníonn, future analytic éigneoidh, verbal noun éigniú, past participle éignithe)
Conjugation
conjugation of éignigh (second conjugation)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | éigním | éigníonn tú; éignír† |
éigníonn sé, sí | éignímid; éigníonn muid |
éigníonn sibh | éigníonn siad; éigníd† |
a éigníonn; a éigníos / a n-éigníonn*; a n-éigníos* |
éignítear |
past | d'éignigh mé; d'éigníos / éignigh mé‡; éigníos‡ |
d'éignigh tú; d'éignís / éignigh tú‡; éignís‡ |
d'éignigh sé, sí / éignigh sé, sí‡ |
d'éigníomar; d'éignigh muid / éigníomar‡; éignigh muid‡ |
d'éignigh sibh; d'éigníobhair / éignigh sibh‡; éigníobhair‡ |
d'éignigh siad; d'éigníodar / éignigh siad‡; éigníodar‡ |
a d'éignigh / ar éignigh* |
éigníodh; héigníodh† | |
past habitual | d'éignínn / éignínn‡; n-éignínn‡‡ |
d'éigníteá / éigníteá‡; n-éigníteᇇ |
d'éigníodh sé, sí / éigníodh sé, sí‡; n-éigníodh sé, s퇇 |
d'éignímis; d'éigníodh muid / éignímis‡; éigníodh muid‡; n-éignímis‡‡; n-éigníodh muid‡‡ |
d'éigníodh sibh / éigníodh sibh‡; n-éigníodh sibh‡‡ |
d'éignídís; d'éigníodh siad / éignídís; éigníodh siad‡; n-éignídís‡‡; n-éigníodh siad‡‡ |
a d'éigníodh / a n-éigníodh* |
d'éignítí / éignítí‡; n-éignít퇇 | |
future | éigneoidh mé; éigneod; éigneochaidh mé† |
éigneoidh tú; éigneoir†; éigneochaidh tú† |
éigneoidh sé, sí; éigneochaidh sé, sí† |
éigneoimid; éigneoidh muid; éigneochaimid†; éigneochaidh muid† |
éigneoidh sibh; éigneochaidh sibh† |
éigneoidh siad; éigneoid†; éigneochaidh siad† |
a éigneoidh; a éigneos; a éigneochaidh†; a éigneochas† / a n-éigneoidh*; a n-éigneos*; a n-éigneochaidh*†; a n-éigneochas*† |
éigneofar; éigneochar† | |
conditional | d'éigneoinn; d'éigneochainn† / éigneoinn‡; éigneochainn†‡; n-éigneoinn‡‡; n-éigneochainn†‡‡ | d'éigneofá; d'éigneochthᆠ/ éigneofá‡; éigneochthᆇ; n-éigneofᇇ; n-éigneochthᆇ‡ | d'éigneodh sé, sí; d'éigneochadh sé, sí† / éigneodh sé, sí‡; éigneochadh sé, s톇; n-éigneodh sé, s퇇; n-éigneochadh sé, s톇‡ | d'éigneoimis; d'éigneodh muid; d'éigneochaimis†; d'éigneochadh muid† / éigneoimis‡; éigneodh muid‡; éigneochaimis†‡; éigneochadh muid†‡; n-éigneoimis‡‡; n-éigneodh muid‡‡; n-éigneochaimis†‡‡; n-éigneochadh muid†‡‡ | d'éigneodh sibh; d'éigneochadh sibh† / éigneodh sibh‡; éigneochadh sibh†‡; n-éigneodh sibh‡‡; n-éigneochadh sibh†‡‡ | d'éigneoidís; d'éigneodh siad; d'éigneochadh siad† / éigneoidís‡; éigneodh siad‡; éigneochadh siad†‡; n-éigneoidís‡‡; n-éigneodh siad‡‡; n-éigneochadh siad†‡‡ | a d'éigneodh; a d'éigneochadh† / a n-éigneodh*; a n-éigneochadh*† |
d'éigneofaí; d'éigneochthaí† / éigneofaí‡; éigneochtha톇; n-éigneofa퇇; n-éigneochtha톇‡ | |
subjunctive | present | go n-éigní mé; go n-éigníod† |
go n-éigní tú; go n-éignír† |
go n-éigní sé, sí | go n-éignímid; go n-éigní muid |
go n-éigní sibh | go n-éigní siad; go n-éigníd† |
— | go n-éignítear |
past | dá n-éignínn | dá n-éigníteá | dá n-éigníodh sé, sí | dá n-éignímis; dá n-éigníodh muid |
dá n-éigníodh sibh | dá n-éignídís; dá n-éigníodh siad |
— | dá n-éignítí | |
imperative | éigním | éignigh | éigníodh sé, sí | éignímis | éignígí; éignídh† |
éignídís | — | éignítear | |
verbal noun | éigniú | ||||||||
past participle | éignithe |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
Mutation
Irish mutation | |||
---|---|---|---|
Radical | Eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
éignigh | n-éignigh | héignigh | not applicable |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.