442
SENECA'S TRAGEDIES.
[Lines 567—602
Quidquid potes, Medea, quidquid non potes.
Tu, fida nutrix, focia mceroris mei, Variique cafus, mifera confilia adjuva. Eft palla nobis, munus astherisE domus, 570 Decufque regni, pignus ^etse datum A Sole generis, eft & auro textili Monile fulgens; quodque gemmarum nitor Diftinguit aurum, quo folent cingi comas. Haec noftra nati dona nubenti ferant, 575 Sed ante diris illita ac tinfta artibus. Vocetur Hecale. facra lu(£lifica appara. Statuantur aras, flamma jam tedlis fonet.
CHORUS.
Canit Chorus, Rejecta uxor! quot amore dolorts polluto^ notumque
furens quid femina posset, & cum caeteri Argonautae pcenas
dederint violati maris, Jafoni bene precatur.
Nulla vis flammae, tumidique venti
Tanta, nee teli metuenda torti: 580
Quanta, cum conjux viduata taedis
Ardet & odit.
Non ubi hibemos nebulofus imbres
Aufter advexit; properatque torrens
Ifter, & jun<Sos vetat effe pontes, 585
Ac vagus errat.
Non ubi impellit Rbodanus profundum;
Aut ubi in rivos nivibus folutis
Sole jam forti, medioque vera
Tabuit Ha;mus. 590
Caecus eft ignis ftimulatus ira,
Nee regi curat, patiturve frenos.
Haud timet mortem, cupit ire in ipfos
Obvius enfes.
Parcite, o Divi. veniam precamur. 595
Vivat ut tutus, mare qui fubegit
Sed furit vinci dominus profundi
Regna fecunda.
Aufus setemos agitare cumis
Immemor metas juvenis patem«, 600
Quos polo fparfis, furiofus ignes
Ipfe recepit.
me proceed, at once, let me dare any deed, and let me now begin!
Thou, my faithful nurse, companion in my miseries,