< Page:Phormio (Morgan 1894).djvu
This page does not need to be proofread.

xiv TERENTI PHORMIO.

Ouod hic spectastis nuper aliam fabulam, Oedipodis inprudentis poenas et scelus, Erant illa hcrouin facta ut in tragoedia Quibus recte conucniebant grandia omnia, Ars atque ornatus adparatus maxumus Late prolata fama noui spectacuH. HumiHus nos spectamus, mortales sumus, MortaHum ergo incommodis et gaudiis Contenti sumus ; diuina di curauerint, Homiinculorum tota nostrast actio. Ouae tcimen humiHa ne precor contemnite, Nam propius tangunt quae mehus sunt cognita, Hecubae dolores ad nos minume pertinent. ' Epidicazomenos ' nomen est comoediae Graece, Latine ' Phormionem ' nominant Ouia primas partis qui aget is erit Phormio, Parasitus per quem res geretur maxume. Vos hanc sequentes nobilem sententiam, ' Homo sum : humani nil a me ahenum puto,' Haec sinite uobis placeant quae ferimiis noua, Vt h'bcrales artes apud nos floreant.

This article is issued from Wikisource. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.