OVID

ver erat aeternum, placidique tepentibus auris mulcebant zephyri natos sine semine flores; mox etiam fruges tellus inarata ferebat, nec renovatus ager gravidis canebat aristis; flumina iam lactis, iam flumina nectaris ibant flavaque de viridi stillabant ilice mella 110 'ostquam Saturno tenebrosa in Tartara misso sub love mundus erat, subiit argentea prol auro deterior, fulvo pretiosior aere. luppiter antiqui contraxit tempora veris es, 15 erque hiemes aestusque et inaequalis autumnos et breve ver spatiis exegit quattuor annum tum primum siccis aer fervoribus ustus canduit, et ventis glacies adstricta pependit; 120 tum primum subiere domos; domus antra fuerunt et densi frutices et vinctae cortice virgae. semina tum primum longis Cerealia sulcis obruta sunt, pressique iugo gemuere iuvenci. Tertia post illam successit aenea proles, saevior ingeniis et ad horrida promptior arma, non scelerata tamen; de duro est ultima ferro. protinus inrupit venae peioris in aevum omne nefas fugitque pudor verumque fidesque; in quorum subiere locum fraudesque dolusque 130 insidiaeque et vis et amor sceleratus habendi. vela dabant ventis nec adhuc bene noverat illos navita, quaeque prius steterant in montibus altis, fluctibus ignotis exsultavere carinae, cominunemque prius ceu lumina solis et auras 135 10 125